Magda, 2018-10-08
Współpraca z klientami prowadzącymi działalność w innych krajach Unii Europejskiej rodzi konieczność wystawiania zagranicznych faktur. Brak znajomości zasad towarzyszących dokumentacji transakcji wewnątrzwspólnotowych budzi ogromne obawy przedsiębiorców.
Coraz więcej firm rozszerza swoją działalność o inne kraje Unii Europejskiej. Nawiązywanie transakcji handlowych z zagranicznymi kontrahentami to nie tylko zapowiedź wyższych zysków, ale również dynamicznego rozwoju oraz… prestiżu. Niestety, wielu przedsiębiorców obawia się „wyjść do świata”. Również z powodu braku znajomości zasad określających dokumentowanie transakcji wewnątrzwspólnotowych.
Transakcje wewnątrzwspólnotowe to transakcje kupna - sprzedaży pomiędzy podmiotami zarejestrowanymi w państwach członkowskich Unii Europejskiej.
Pierwszym krokiem, jaki powinien postawić przedsiębiorca rozważający podjęcie współpracy z zagranicznym kontrahentem, powinna być rejestracji do podatku VAT-UE. Jak jej dokonać? Wystarczy jedynie wypełnić część C.3. formularza VAT-R. Jeśli nie dopełnisz tego obowiązku, przy dokonywaniu transakcji wewnątrzwspólnotowych, kontrahent zastosuje stawkę krajową.
Ważne: obowiązek rejestracji do VAT-UE spoczywa zarówno na czynnych podatnikach VAT, jak i na podmiotach korzystających ze zwolnienia z VAT.
Kluczową kwestią, która wpływa na sposób opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, jest miejsce świadczenia usług. Zgodnie z zapisami Ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług na rzecz innych firm jest siedziba działalności gospodarczej nabywcy. Nie ma więc znaczenia, w którym kraju znajduje się sprzedawca w momencie świadczenia usługi. Ustawa przewiduje jednak kilka wyjątków. Należą do nich:
W przypadku usług, świadczonych na rzecz osób prywatnych, miejscem opodatkowania jest siedziba usługodawcy. Odwrotnie więc niż przy usługach na rzecz firm. W tym przypadku również mamy do czynienia z wyjątkami. Są to:
Pojęcie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zostało zdefiniowane przez Ustawę o podatku od towarów i usług. Oznacza ono nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium Polski przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się również przemieszczenie towarów należących do przedsiębiorcy zagranicznego z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez niego uprzednio wytworzone, wydobyte, nabyte albo zaimportowane, i towary te mają służyć jego działalności gospodarczej w Polsce.
Jeśli jesteś czynnym podatnikiem VAT-UE i kupujesz towar od podmiotu zarejestrowanego w swoim kraju jako podatnik VAT-UE, obowiązkiem sprzedawcy jest zastosowanie stawki VAT 0%. Towar kupisz więc w cenie netto. Pamiętaj jednak, że będziesz zobowiązany do naliczenia podatku VAT w Polsce i odprowadzenia go do polskiego urzędu skarbowego. Zachowasz także prawo do odliczenia podatku naliczonego – podobnie jak w transakcjach, w których jesteś nabywcą w transakcji krajowej. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta z UE, jednak nie później 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru.
Transakcję rozliczysz na deklaracji VAT-7 (lub VAT-7K).
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT) to sprzedaż towarów lub usług na rzecz podatnika prowadzącego działalność gospodarczą na terenie Unii Europejskiej, w wyniku której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:
Dowodami potwierdzającymi WDT mogą być:
dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju,
kopie faktur,
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Jeżeli podatnik nie zdoła skompletować odpowiedniej dokumentacji, będzie zobowiązany opodatkować sprzedaż wg krajowej stawki VAT, stosowanej dla tego typu towarów. Obowiązek podatkowy z tytułu WDT powstaje z chwilą wystawienia faktury nie później niż 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów.
Wystawienie faktury dla zagranicznego kontrahenta wbrew pozorom nie jest skomplikowane. O czym warto pamiętać?
Jeśli zależy Ci na tym, aby poprawnie wystawić zagraniczną fakturę, dostosować jej formę do wymagań danego kraju, skorzystaj z usług Fakturowni.
Dzięki Fakturowni:
Niniejszy artykuł nie stanowi porady prawnej ani podatkowej i jako taka nie powinien być traktowany, a przedstawione treści mogą ulec przedawnieniu. Czytelnik wykorzystuje poglądy przedstawione przez Autora dla własnych potrzeb jedynie na własną odpowiedzialność.