Sandra Wiśniewska, 2023-06-13
Dowód wewnętrzny to dokument, o którym często mówi się, że pozostaje w cieniu faktury VAT. Należy jednak pamiętać, że są to dwa różne dokumenty wystawiane w innych sytuacjach. Dowód wewnętrzny dokumentuje transakcje, których nie można zaksięgować fakturą oraz zawiera nieco inne dane.
Czym jest dowód wewnętrzny? Kiedy można go wystawić, a kiedy skorzystać z faktury? Wszystko, co powinieneś wiedzieć o dowodach wewnętrznych, znajdziesz w poniższym artykule.
Dowód wewnętrzny jest rodzajem dokumentu księgowego, który potwierdza dokonanie zakupu. W odróżnieniu jednak od faktury, za pomocą dowodu księgowego można rejestrować nie tylko zwykłą transakcję, ale również niektóre formy uzyskania przychodu przez przedsiębiorstwo. Właśnie dlatego nie jest on zamiennikiem faktury VAT, ponieważ dowodu wewnętrznego używa się zazwyczaj wtedy, gdy zastosowanie faktury jest niemożliwe.
Ponadto, każdy dowód wewnętrzny posiada indywidualny numer i dokładne dane (np. nazwę towaru, ilość, cenę i oznakowania).
Sprawdź także: Co to jest marża i czym się różni od narzutu?
Dowodu wewnętrznego możemy użyć do zaksięgowania transakcji dotyczących:
Sprawdź także: Duplikat faktury - co to jest i jak go wystawić?
Zgodnie z ustawą, prawidłowo wystawiony dowód wewnętrzny powinien zawierać takie elementy jak:
Dowód wewnętrzny zawiera również indywidualny numer dokumentu.
Sprawdź także: Rachunek, paragon, a może faktura? Jaka jest różnica?
Jest to dokument, który bez problemu wystawisz w naszym systemie. Aby dowiedzieć się, jak to zrobić zapraszamy do Bazy Wiedzy Fakturowni.
Dowód wewnętrzny od faktury różni się przede wszystkim sytuacjami, w jakich stosujemy te dokumenty. Niekiedy zawierają również inne dane, choć wiele informacji zawartych w obu dokumentach w istocie się pokrywa.
Dowód wewnętrzny można poprawiać, jednak zabrania się dokonywania żadnych zmian w dokumencie źródłowym. Artykuł 22. ustawy o rachunkowości jasno określa, że „błędy w dowodach wewnętrznych mogą być poprawiane przez skreślenie błędnej treści lub kwoty, z utrzymaniem czytelności skreślonych wyrażeń lub liczb, wpisanie treści poprawnej i daty poprawki oraz złożenie podpisu osoby do tego upoważnionej, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Nie można poprawiać pojedynczych liter lub cyfr”.